Do dzieła! 

Opis sytuacji:  

Schüleraustausch. Grupa uczniów z różnych krajów spotyka się na wymianie młodziezy.  

Dialog 1: 

Michael: Hallo, ich heiße Michael, und ihr? 

Monika: Hallo! Ich bin Monika. 

Astrid: Hallo, und ich Astrid. Woher kommst du, Monika? 

Monika: Ich komme aus Polen und wohne in Warschau, und du? 

Astrid: Ich komme aus Österreich, aus Wien, und du Michael? 

Michael: Ich wohne in Deutschland. In Berlin. 

 Wskaż jakie państwa wystąpiły w dialogu i jakimi językami się tam mówi!

Dialog 2: 

Elizabeth: Servus! Mein Vorname ist Elizabeth. Ich komme aus England. Ich wohne aktuell in London mit meinen Eltern. 

Max: Hallo Elizabeth! Ich bin Max.  

Chloé: Was ist deine Muttersprache, Max? 

Max: Meine Muttersprache ist Niederländisch. Ich komme aus den Niederlanden. 

Elizabeth: Und wo wohnst du? 

Max: In wohne in Rotterdam. 

Chloé: Holland ist so schön, und du bist so sympathisch, Max. Ich heiße Chloé und ich komme aus Frankreich. Ich wohne jetzt in Paris. 

Wskaż jakie państwa wystąpiły w dialogu i jakimi językami się tam mówi!

Dialog 3: 

Agaton: Ich bin Agaton! Ich komme aus Griechenland.  

Mia: Hallo! Ich heiße Mia. Ich komme aus der Schweiz, aber jetzt wohne ich Düsseldorf. Und du? 

Oleg: Hallo! Mein Name ist Oleg! Ich komme aus der Ukraine, und jetzt wohne ich auch in Düsseldorf. Ich studiere dort.  

Wskaż jakie państwa wystąpiły w dialogu i jakimi językami się tam mówi!

Dialog 4: 

Acke: Hallo zusamme! Ich bin Acke und komme aus Schweden. Und ihr? Ich reise gern. Ich wohne in den USA und reise nächste Woche in die Türkei! 

Siergiej: Hallo! Ich heiße Siergiej. Ich komme aus Russland. Ich wohne in Moskau. 

Knut: Ich bin Knut und komme aus Norwegen. Oslo ist sehr schön! 

Wskaż jakie państwa wystąpiły w dialogu i jakimi językami się tam mówi!

Dialog 5: 

Marie: Hallo! Wie heißt du? 

Patrik: Ich heiße Patrik, und du? 

Marie: Ich bin Marie. Woher kommst du? 

Patrik: Ich komme aus der Slowakei. Woher kommst du, Marie? 

Marie: Aus Belgien. Wo wohnst du? 

Patrik: Ich wohnen jetzt in Polen und du? 

Marie: In Brüssel.

  Wskaż jakie państwa wystąpiły w dialogu i jakimi językami się tam mówi!

Fragen Zum Text:
1. Wo wohnt Astrid?
2. Woher kommt Marie?
3. Wie heißen die Personen aus dem Dialog 4?

Photo by Ben White on Unsplash

The post Woher kommst du? first appeared on Droga do szczęścia.

Ich fahre also diesen Monat in die Ferien. Ich habe es mir verdient! Ich plane also eine Reise ans Meer mit meinen Freunden. Wir wissen aber nicht, welche See sollen wir wählen. Meine Freundin möchte an der Ostsee Urlaub verbringen, und meine Freundin am Mittelmeer. Mir ist es eigentlich egal. Es spielt keine große Rolle für mich. Ich will einfach in der See baden. Es wäre auch gut, wenn ich mit einer Fähre fahren könnte. Es ist nicht so wichtig, denn man kann doch sich überall gut erholen. Ein Ferienhaus oder ein Campingplatz? Das wissen wir noch nicht. 

Wir besuchen noch ein Reisebüro. Vielleicht hilft das uns eine Entscheidung treffen.  

Nach 2 Tagen: 

Wir fahren ans Mittelmeer! Wir fliegen direkt nach Alghero! Das ist echt sehr schöne Stadt, und diese Gegend… Wir können uns schon über das schöne Wetter freuen. Dort ist es immer warm! 

Ich möchte dort jeden Tag in der See baden, Sandburgen bauen, Muscheln sammeln usw. Ich muss mich vor der Sonne schützen. Ich soll keine Probleme damit haben, denn ich sonne mich nicht so viel und mag nicht am Strand in der Sonne liegen! Ich trage immer meine Sonnenbrille. 

Ich gehe an den Strand auch Strandvolleyball spielen. Abends habe ich vor, Spaziergänge am Strand zu machen. Dort kann ich Sonnenaufgang oder stürmische See beobachten. Das macht mir Spaß. 

Hoffentlich bleiben mir diese Sommerferien unvergesslich gut in Erinnerung. 

Fragen zum Text:
1. Wie fühlt sich Katrin letztens?
2. Wo will ihre Freundin in Urlaub fahren?
3. Was möchte sie im Urlaub machen?

Photo by Tamara Bellis

The post Tekst lipcowy: Urlaub am Meer first appeared on Droga do szczęścia.

Das sind meine Eltern. Das ist meine Mutter. Sie heißt Brigit. Das ist mein Vater. Er heißt Frank.  

Ich habe zwei Geschwister – eine Schwester und einen Bruder. 

Wir kommen aus Deutschland. Wir wohnen in Berlin, im Stadtzentrum. 

Das sind meine Großeltern. Meine Oma heißt Klara, und mein Opa heißt Hans. Sie kommen auch aus Deutschland und wohnen auf dem Lade in der Nähe von Berlin. 

Meine Mutter hat eine Schwester und einen Bruder. Das ist meine Tante Anna und ihr Mann Klaus. Ihr Mann kommt aus Österreich. Sie wohnen in Wien. Sie haben zwei Kinder – eine Tochter und einen Sohn. Meine Cousine heißt Emma, und mein Cousin heißt Tobias. Sie wohnen am Stadtrand. 

Der Bruder von meiner Mutter heißt Harald. Er und seine Freundin wohnen nicht weit vom Stadtzentrum in Hamburg. 

Mein Vater hat zwei Brüder. Sie heißen Rolf und Mathias. Rolf hat eine Frau. Sie heißt Christina. Sie kommt aus den USA. Sie wohnen in London. Sie haben ein Kind. Das Kind ist ein Junge. Er ist Sebastian. 

Mathias ist auch mein Onkel.  

Fragen zum Text:
1. Wie heißen Monikas Eltern?
2. Hat Monika Geschwister?
3. Wo wohnt Monikas Tante?

Dzisiaj mam dla Was dodatkowo wyjątkowy prezent! Są to fiszki z członkami rodziny, które znajdziecie poniżej!

Photo by Natalya Zaritskaya on Unsplash

The post Meine Familie first appeared on Droga do szczęścia.

Die Jobsuche ist eine große Herausforderung. Es ist nicht so einfach, einen guten Job zu finden. Meine Jobsuche beginne ich mit großer Motivation. Jugendliche haben es heute zunehmend schwerer, eine gute Arbeitsstelle zu bekommen. Das liegt unter anderem daran, dass sie noch keine Qualifikationen und Erfahrung haben. Ich kann aber während der Arbeit wichtige Erfahrungen sammeln. Es ist gut zu lernen, was meine Bedürfnisse wirklich kosten. Normalerweise haben viele Jugendliche davon keine Vorstellung. Selbstständig Geld zu verdienen? Das macht stolz. Ich wohne jetzt bei meinen Eltern, also kann ich ganz viel Geld zurücklegen. Ich kann dazu in Urlaub fahren. 

Am Anfang muss ich meinen Lebenslauf schreiben, dann muss ich eine Arbeitsstelle finden und mich um diese Arbeitsstelle bewerben. Ich möchte im Sommer als Seniorenbetreuerin arbeiten. Ich bin natürlich keine Krankenschwester, deshalb darf ich nur eine selbständige ältere Person betreuen. Ich kann ihr im Haushalt helfen. Wir können zusammen spazieren gehen. Ich kann kochen und aufräumen. Ich kann auch mit dieser Person zum Arzt gehen. Ich arbeite gern mit älteren Menschen. Es macht mir Freunde, dass ich jemandem helfen kann. Diese Arbeit gefällt mir. Ich habe schon meiner älteren Nachbarin geholfen. Sie ist lieb. Diese Arbeit – als Seniorenbetreuerin – ist aber wegen der großen Verantwortung für einen anderen Menschen nicht so einfach. Man muss doch Verantwortung für einen älteren Mensch tragen. Ich möchte im Ausland arbeiten, um meine Sprachkenntnisse zu verbessern. Es ist also zusätzlich nicht einfach, in einem fremden Haus zu wohnen. Man kann daran nicht vergessen, dass ich für 2 Monate von meiner Familie getrennt sein werde. Ich zeige immer den alten Menschen Respekt. Das ist Traumjob für mich.  

Fragen zum Text:
1. Was muss die Person aus dem Text am Anfang der Ferien machen?
2. Warum haben junge Menschen Probleme, einen Job/eine Arbeit zu finden?
3. Als was möchte die Person aus dem Text arbeiten?

Photo by Brooke Cagle on Unsplash

The post Meine erste Arbeit – tekst czerwca first appeared on Droga do szczęścia.

Am Anfang haben ein großes Haus mit einem Garten auf dem Lande gekauft. Fast 300m2. 

Jetzt können wir am Wochenende lange schlafen, denn wenn wir schlafen, schleichen sich unsere Kinder aus ihren Zimmern und gehen zu ihren Großeltern, die im Erdgeschoss wohnen. Die Großeltern sind schon wach und freuen sich darüber, dass sie ihre Freizeit mit den Enkelkindern verbringen können.  Sie frühstücken zusammen und gehen spazieren. Wenn sie zurück sind, dann fangen wir an zusammen Mittagessen vorzubereiten. Das macht uns Spaß. 

Wir haben uns dafür entschieden, denn die Betreuung für die Kinder war zu teuer und wir wollten vor allem mehr Zeit mit unseren Eltern verbringen. Die Kinder haben gute Betretung und sie kostet nicht so viel. Unsere Eltern wollen eigentlich kein Geld dafür zu bekommen. Das kommt aber nicht in Frage! 

Eine Woche bleiben mit den Kindern meine Eltern und andere Eltern meiner Frau. Wenn wir z.B. länger im Büro bleiben müssen, helfen Opa und Oma den Enkelkindern Hausaufgabe machen, und Mittagessen wartet immer auf dem Tisch. Meine Mutter kocht gern, deshalb macht sie es so oft.  

Es ist gut Eltern in der Nähe zu haben. Sie helfen immer gern und man kann auch sie versorgen. Sie sind doch ältere Personen, die manchmal auch Hilfe brauchen. 

Im Sommer sitzen wir im Garten hinter dem Haus. Manchmal grillen wir und spielen mit Kindern. Alle sind sehr zufrieden. 

Fragen zum Text: 
1. Was machen die Kinder am Wochenende? 
2.  Wer betreut die Kinder von Montag bis Freitag? 
3. Wie verbringt die Familie ihre Freizeit im Sommer? 

Photo by Annie Spratt on Unsplash

The post Drei Generationen unter einem Dach first appeared on Droga do szczęścia.

• słuchanie; 
• czytanie,  
• mówienie i 
• pisanie.  

W tym miejscu rodzi się pytanie: „A gdyby tak nauczyć się tylko mówić i słuchać?” XD Czy jest to w ogóle możliwe i czy ma to sens? Oczywiście, w trakcie nauki możemy przypisywać różne znaczenie tym umiejętnościom, ponieważ chcąc się komunikować z języku niemieckim wystarczy, że będziemy rozumieli, co ktoś chce nam przekazać (co do nas mówi) i umieli odpowiedzieć na zadane pytanie lub po prostu wymienić ze sobą kilka myśli i wcale nie będziemy do tego potrzebowali umiejętności czytania czy pisania. Na pierwszy rzut oka – genialne! Co się jednak stanie, gdy nagle nasz rozmówca zechce (w ramach następnego nawiązania kontaktu) z nami wymienić kilka maili? No, właśnie. Wtedy pojawia się pewien problem… Czy istotny? Raczej tak. Chociaż możemy próbować „wyskrobać coś ze słuchu”, ale czy to będzie się pokrywało z rzeczwywistością i czy odbierca nas zrozumie?! Tego nie dowiemy się pewnie, dopóki nie sprawdzimy. Pewnie zastanawiasz się, skąd wzięło się w mojej głowie to wątpliwe zagadnienie. Do głębszych rozmyślań skłoniło mnie pytanie jednej Pani, która była zainteresowana rozpoczęciem nauki języka niemieckiego, ale tylko na pewnych warunkach. Mianowicie, któregoś dnia zadzwoniła do mnie jakaś Pani i oznajmiła mi, że ona „chciałaby nauczyć się tylko mówić”, bo „cała reszta jest jej niepotrzebna.” Na początku byłam tylko odrobinę zdziwiona, jednak wydawało mi się, że rozumiem tę potrzebę, ale później zaczęłam głębiej zastanawiać się nad sensem takiej formy nauki.

Doszłam wtedy do następujących wniosków: Zrozumiałym jest, że można kłaść różny nacisk na poszczególne umiejętności, dobrowolnie ograniczać i modyfikować zakres nauki, ale pełnym i najbardziej skutecznym sposobem będzie opanowanie wszystkich czterech umiejętności.  

Przyglądając się bliżej temu problemowi i rozkładając go na czynniki pierwsze, warto zauważyć, że istotne znaczenie będzie miało dla nas to, gdzie chcemy wykorzystać naszą umiejętność posługiwania się językiem. Wiadomo, że inaczej należy podejść do nauki chcąc rozpocząć pracę w niemieckim biurze w Niemczech, inaczej na potrzeby pracy w polskim biurze z koniecznością znajomości języka niemieckiego (aczkolwiek ta opcja zazwyczaj podobna jest do tej pierwszej, choć nie zawsze), a jeszcze inaczej wybierając się chociażby do pracy na budowie.

Najbardziej komfortową opcją będzie nauka języka „dla samego siebie” – tu można stawiać sobie większe rygory i wyrzucać sobie z planu nauki to, co nam się żywnie podoba – żartuję, oczywiście! Wróćmy jednak do rzeczywistych potrzeb i odstawmy żarty na bok. Możliwe, że w naszej pracy natkniemy się na kontakt z jakimś klientem (zakładając, że nie będziemy tylko wklepywać danych do komputera). I tutaj bez różnicy, czy będzie to kontakt mailowy czy telefoniczny, ponieważ wtedy nie obejdziemy się już bez wszystkich wymienionych umiejętności. Mając kontakt z drugim człowiekiem nie unikniemy rozmowy, wymieniany maili itd., a co za tym idzie, kluczowym okaże się zrozumienie i zdolność udzielenia mu odpowiedzi naszemu rozmócy. Zapewne zdarzy się konieczność (prędzej czy później) napisania do niego i odczytanie tego, co nam odpisze lub na odwrót. Z resztą, jak sami widzicie jedna kompetencja często nie ma racji bytu (nie istnieje) bez drugiej. Osoba, która np. naprędce (z jakichś względów) wyjeżdża do pracy do Niemiec, przykładowo do opieki nad osobami starszymi, możliwe, że zostanie zmuszona pojechać tam z minimalną bądź żadną znajomością języka. Jak wtedy będzie wyglądać jej sytuacja? W wielu przypadkach może okazać się, że w danej sytuacji wystarczy jej rozumienie ze słuchu i mówienie lub w skrajnych przypadkach samo rozumienie ze słuchu (chociaż, to raczej rzeczywistość bardzo hipotetyczna). Moim zdaniem jest to jednak tylko życzeniowa teoria. Dlaczego? W większości przypadków bardzo szybko wypłynie na wierzch bolesna prawda, że to jeden wielki stek bzdur, ponieważ znajdziemy się w swego rodzaju pułapce, która może postawić nas po prostu w stresującej sytuacji albo zdecydować o czymś zdecydowanie ważniejszym niż znalezienie się w bardzo niekomfortowym położeniu. Wniosek nasuwa się sam, że taka “kompromisowa nauka” języka niemieckiego ma bardzo krótkie nóżki. Przykładów za specjalnie nie trzeba wymyślać, gdyż jak wnioski nasuwają się same. Od rozszyfrowania listy zakupów, po przeczytanie zaleceń lekarskich (gdy nie będzie nikogo do pomocy, żeb nam te zalecenia przeczytał), podanie leku bez recepty zgodnie z ulotką itd. wszędzie pojawi się przed nami czarna odchłań, przed którą nie zdołamy uciec. Powstaje pytanie, jak wtedy wybrnąć z – zapewne niejednokrotnie – takiej podbramkowej sytuacji? I, o ile gubiąc się w obcym mieście, najemy się tylko sporo strachu, to podając np. leki bez recepty – nie wiedząc jak je dawkować, możemy przysporzyć komuś sporo problemów zdrowotnych a sobie kłopotów. 

Czy w takim przypadku ma jakikolwiek sens wybiórcza nauka języka? Ośmielę się powiedzieć, że nie – oczywiście poza wyjątkowymi przypadkami, które jednak w moim odczucia przytrafiają się niezwykle rzadko. Nauka pojedynczych czynności jest niekompletna, nieefektywna i w dłuższej perspektywie nie ma większego sensu, jeśli chcemy zrobić to dobrze i nie musieć się wstydzić za siebie i ponosić konsekwencji nierozsądnych wyborów na każdym kroku.

A teraz praktycznie… Jak się uczyć języka nie chcąć go umieć oczytać i zapisać? Kolejny absurd! Nie wyobrażam sobie tego zytnio, chyba że ktoś będzie siedział z nami 24 godziny na dobę i podszeptywał nam do ucha :). Przecież, żeby nauczyć się jakiegoś słowa, to trzeba je skądś przeczytać. Abstrahując od osób, które minowolnie uczą się języka przebywając za granicą. Radio i telewizja są oczywiście bardzo przydatne w tym procesie. I z pewnością osoby, które nauczyły się tak języka (ale nie zamiaru) później mogą zapoznać się z pewnymi zasadami i tym samym dopełnić tę umiejętność i wtedy jest to postępowanie jak najbardziej prawidłowe, ale rozpoczynając naukę od początku, wychodzić z założenia, że uczyć będę się tylko mówić, bo cała reszta nie ma sensu, to ja z całą pewnością stwierdzam, że takie założenie jest bardzo nieprawidłowe. Kompleksowa nauka jest niewątpliwie łatwiejsza i bardziej zrozumiała. Rozumiem pomijanie pewnych działów w zakresie nauki słownictwa czy gramatyki, bo bez tego da się jakoś funcjonować, ale nauki samego mówienia bez innych kompetencji moja wyobraźnia nie przyjmuje.

A jak ty co sądzisz o wybióczym uczeniu się języka obcego?

Z chęcią dowiem się również, jakie wy macie doświadczenia z nauką języków obcych? Słyszeliście o taki zjawisku?

Photo by frederik danko on Unsplash

The post Czy wybiórcza nauka języka obcego ma sens? first appeared on Droga do szczęścia.

Ostern ist auch als ein Fest der Freunde bezeichnet. Es ist aus einem wichtigen Grund. Es geht darum, dass nach einem langen Winter Oster für viele Familien der erste Anlass ist, im Freien zu feiern. 

Es gibt viele Sitten, Bräuche, Symbole und Traditionen des Osterfestes. Die Sitten sind sehr alt. Vor allem beschenkt man verschiedene Personen mit den hartgekochten bunt bemalten Eiern. Die Ostereier kann man bemalen oder bekleben. Das Ei soll den Beschenkten Gesundheit und Glück bringen. Eine Bedeutung des Ostereis liegt vermutlich darin, dass es als ein Symbol der Fruchtbarkeit  und des Lebens angesehen wird. Der Hase versteckt die Eier im Garten, und die Kinder suchen im Garten nach Ostereier, während die Eltern und andere Erwachsenen spazieren gehen. Man kann dann die Frühlingsluft genießen. Die Kinder haben großen Spaß dabei. Manche Familien nehmen zum Osterspaziergang Ostereier mit. Dann rollen Kinder und Erwachsene zur Osterzeit bunt bemalte Eier einen Hang herunter. Dieser lustige Osterbrauch hat viele Namen: Schribbeln, Hetzeln, Trullern, Trudeln.  

Beim Familiemfrühstück werden oft kleine Wettbewerbe organisiert. Es sieht so aus, dass zwei gekochte Eier mit der Spitze aneinander geschlagen werden. Diese Person gewinnt, deren Eierspitze nicht zerbricht. Das Spiel heißt z.B. Ostereier-Ticken. 

Die Woche vor Ostern heißt die Karwoche. Die Karwoche beginnt mit dem Palmsonntag. Die wichtigsten Tage in dieser Woche sind der Karfreitag der Ostersonntag. Der Karfreitag ist der Tag der Kreuzigung, und der Ostersonntag der Tag der Auferstehung. Die beiden Tage soll man als Fundamente des christlichen Glaubens bezeichnen. 

Sprawdź, czy udało Ci się opanować – zamieszczane przez cały miesiąc – słownictwo. A możecie to zrobić odpowiadając na pytania. Czy dobrze na nie odpowiedzieliście możecie sprawdzić, wysyłając mi odpowiedzi poprzez formularz zamieszczony na końcu strony.

Fragen zum Text: 
1. Was soll das Ei dem Beschenkten bringen? 
2. Was versteckt der Hase? 
3. Wie spielen die Kinder zu Ostern? 

Photo by Sandy Millar on Unsplash

The post Ostern – tekst kwietnia first appeared on Droga do szczęścia.

Niedziela przed Wielkanocą, którą określa się tzw. Niedzielą Palmową, rozpoczyna Wielki Tydzień (die Karwoche/stile Woche). W tę niedzielę wspominamy przybycie (der Einzug) Jezusa Chrystusa do Jerozolimy (in Jerusalem) i jednocześnie początek jego okresu cierpienia (der Leidensweg). Okres ten jest duchowym przygotowaniem do Świąt Wielkanocnych, wiążący się z wyciszeniem i zadumą związaną z przeżywaniem męki Pańskiej (die Passion).

Co się wydarzyło (geschehen) w Niedzielę Palmową?

Ewangelie głoszą (berichten), jak Jezus przybył  ze swoimi uczniami (mit jemandem kommen) do Jerozolimy. Przed wejściem do miasta (die Stadt betreten) Jezus wysłał do wioski (in ein Dorf schicken) dwóch uczniów, aby przyprowadzili osła (der Esel). Jezus usiadł na osiołku (sich auf den Esel setzen) i pojechał na osiołku  (auf einem Esel (ein)reiten) do Jerozolimy. Lud wyszedł Jezusowi na spotkanie, i gdy ujrzał Jezusa, rozłożyli (ausbreiten) przed sobą swe szaty i rozrzucili na drogę (auf den Weg streuen) gałązki (der Palmzweig) i wykrzykiwał: Hosanna! Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie. Błogosławione królestwo ojca naszego Dawida, które przychodzi. Hosanna na wysokościach! (Mateusz 21, 1-11)

Zwyczaje i tradycje

Dzisiaj wierni kupują lub własnoręcznie przygotowują palmy Wielkanocne, które są święcone (die Palmweihe). Z tego względu, że w Europie Środkowej zdobycie prawdziwych gałęzi palmowych jest  niemożliwe, to w zamian do konsekracji używa się innych zielonych gałązek, takich jak bukszpan (der Buchsbaum), jałowiec (der Wacholder) lub bazie (das Weidenkätzchen). Palmy są skrapiane (besprengen mit etwas) wodą święconą (das Weihwasser), po czym są przenoszone w procesji (in einer Prozession) do kościoła. Po mszy (nach der Messe) poświęcone gałązki (die geweihten Zweige) są zabierane do domu. Palmy, które znajdują się w kościele, są palone (verbrennen) w następnym roku, aby w Środę Popielcową posypać popiołem (die Asche) głowy wiernych.  

Photo by Kamil Szumotalski on Unsplash

The post Niedziela Palmowa first appeared on Droga do szczęścia.

Dann gehe ich um 7.30 Uhr mit meiner Freundin zu Fuß zur Schule. Ab und zu fahre ich mit dem Rad, denn Bewegung ist sehr gesund. Meine Mutter fährt zur Arbeit immer in Eile. Sie ist immer um ein paar Minuten verspätet. Mein Bruder fährt mit dem Bus in die Schule, also wartet er an der Haltestelle auf den Bus. Er hat einen langen Weg zur Schule. Der Bus kommt meistens pünktlich an.  

15 Minuten vor dem Unterricht bin ich schon in der Schule. Ich mag mich nicht verspäten. Der Unterricht beginnt um 8.00. Ich mag Schule, aber ich denke, dass die Pausen zu kurz sind. Wir sitzen doch in der Schule täglich 8 Stunden! 

Nach der Schule gehe ich nach Hause. Ich esse Mittag zu Hause. Nach dem Mittagessen sehe ich fern. Ich kann mich einen kleinen Moment ausruhen. Später mache ich meine Hausaufgabe. Manchmal hilft mir dabei mein Vater. Ich muss viel für die Schule lernen. Ich löse Mathematikaufgaben. Ich schreibe Aufsätze. Ich muss ganz viel Zeit der Schule widmen, denn dieses Jahr habe ich Abitur. Ich möchte diese Prüfung gut bestehen, denn ich habe vor, nach meinem Abitur Jura zu studieren. Ich lerne sehr fleißig. Ich konzentriere mich auf das Fach Geschichte. Ich will mich um einen Studienplatz in Warschau oder in Krakau bewerben.  

Ich räume mein Zimmer auf und helfe ein bisschen meiner Mutter beim Aufräumen. Wenn ich Zeit habe, gehe ich mit meinen Freunden ins Kino. Am Wochenende besuche ich meine Großeltern. Wir machen auch Einkäufe im Supermarkt im Stadtzentrum.  

Abends gehe ich mit meinen Freunden in die Disco. Ich kann dort nicht so lange bleiben. Um Mitternacht bin ich schon zu Hause.  

Fragen zum Text: 
1. Um wie viel Uhr steht Kathrin auf? 
2. Wie sieht ihr Frühstück aus? 
3. Wir verbringt sie ihr Wochenende?  

Wortschatz:

Photo by: Emma Matthews on Unsplash

The post Tagesablauf first appeared on Droga do szczęścia.

Poniżej przedstawię ci najważniejsze informacje o zmianie czasu (Infos zur Zeitumstellung).

Pierwszym podstawowym pytaniem, które zadaje sobie wielu z nas jest: Czy przestawiamy zegarki do przodu czy do tyłu (vorstelleten oder zurückstellen)?

Rozwiejmy zatem wszelkie związane z tym wątpliwości. W ostatnią niedzielę marca (am letzten Sonntag im März) czyli 31 marca następuje zmiana z czasu zimowego na czas letni.

W związku z tym zegarki o godzinie 2.00 w nocy zostaną przestawione o godzinę do przodu (eine Stunde vorstellen) na godzinę 3.00!

Fakty sa takie, że przez zmianą czasu stracimy aż godzinę snu  (eine Stunde Schlaf verlieren). Nie wiem jak wy, ale ja ubolewam nad tym bardzo…

Ale dzięki temu godzinę dłużej będzie jasno (eine Stunde länger hell sein).

Jest jednak plan Europejskiej Wspólnoty na zniesienie przestawiania czasu już 2021 (die Abschaffung der Zeitumstellung für 2021).

Komu chce się tego pilnować? Nikomu, ale całe szczęście na naszych smartfonach (bei Smartphones) zmiana czasu dokonuje się automatycznie (automatisieren).  Upewnij się jednak, czy masz aktywowaną tę funkcję na swoim telefonie (die Funktion aktualisieren)!

Niestety nie ma tak dobrze z zegarkami na rękę (Armbanduhr), zegarami ściennymi (Wanduhr) i starymi budzikami nakręcanymi (Tick-Tack-Aufziehwecker), w tym przypadku musimy zachować czujność i przestawić je wcześniej ręcznie (vor von Hand umstellen). I o ile, w przypadku zmiany czasu na zimowy, to w przypadku umówionych spotkań, najwyżej co nam grozi to to, że możemy gdzieś przyjść o godzinę za wcześnie, tak w tym przypadku możemy godzinę zaspać (verschalfen).

Jak sobie radzą Niemcy z rozpoznaniem, którego czasu, kiedy się używa?  To proste!

Kojarzą to z tym, że latem (im Sommer) wystawia się meble ogrodowe przed dom (Gartenmöbel vor die Tür stellen).  W tym przypadku kluczowe jest słówko vor – czyli vor jak vorstellen. A zimą… Zimą (im Winter) chowa się meble z powrotem do szopy (in den Schuppen zurück stellen) czyli wtedy kluczową rolę odgrywa słówko zurück¸które przypomina im, że na zime czas powinno się cofnąć – zurückstellen.

Inną „przypominają” jest to, że latem wychodzi się przed dom (vor die Haustür gehen), ponieważ jest ciepło, a zimą idzie się do domu, bo jest zimno (ins Haus zurück gehen). Łatwe, prawda?

Ja mam wrażenie, że dostosowanie się do zmian, zajmuje mi bardzo dużo czasu i w tym okresie nigdy nie czuję się najlepiej, ale może tak sobie tylko ubzdurałam… A wy jak znosicie przestawianie czasu?

Photo by Aron Visuals on Unsplash

Tekst inspirowany tekstem ze strony merkur.de

The post Zmiana czasu: Kiedy przestawimy zegarki? first appeared on Droga do szczęścia.