• słuchanie; 
• czytanie,  
• mówienie i 
• pisanie.  

W tym miejscu rodzi się pytanie: „A gdyby tak nauczyć się tylko mówić i słuchać?” XD Czy jest to w ogóle możliwe i czy ma to sens? Oczywiście, w trakcie nauki możemy przypisywać różne znaczenie tym umiejętnościom, ponieważ chcąc się komunikować z języku niemieckim wystarczy, że będziemy rozumieli, co ktoś chce nam przekazać (co do nas mówi) i umieli odpowiedzieć na zadane pytanie lub po prostu wymienić ze sobą kilka myśli i wcale nie będziemy do tego potrzebowali umiejętności czytania czy pisania. Na pierwszy rzut oka – genialne! Co się jednak stanie, gdy nagle nasz rozmówca zechce (w ramach następnego nawiązania kontaktu) z nami wymienić kilka maili? No, właśnie. Wtedy pojawia się pewien problem… Czy istotny? Raczej tak. Chociaż możemy próbować „wyskrobać coś ze słuchu”, ale czy to będzie się pokrywało z rzeczwywistością i czy odbierca nas zrozumie?! Tego nie dowiemy się pewnie, dopóki nie sprawdzimy. Pewnie zastanawiasz się, skąd wzięło się w mojej głowie to wątpliwe zagadnienie. Do głębszych rozmyślań skłoniło mnie pytanie jednej Pani, która była zainteresowana rozpoczęciem nauki języka niemieckiego, ale tylko na pewnych warunkach. Mianowicie, któregoś dnia zadzwoniła do mnie jakaś Pani i oznajmiła mi, że ona „chciałaby nauczyć się tylko mówić”, bo „cała reszta jest jej niepotrzebna.” Na początku byłam tylko odrobinę zdziwiona, jednak wydawało mi się, że rozumiem tę potrzebę, ale później zaczęłam głębiej zastanawiać się nad sensem takiej formy nauki.

Doszłam wtedy do następujących wniosków: Zrozumiałym jest, że można kłaść różny nacisk na poszczególne umiejętności, dobrowolnie ograniczać i modyfikować zakres nauki, ale pełnym i najbardziej skutecznym sposobem będzie opanowanie wszystkich czterech umiejętności.  

Przyglądając się bliżej temu problemowi i rozkładając go na czynniki pierwsze, warto zauważyć, że istotne znaczenie będzie miało dla nas to, gdzie chcemy wykorzystać naszą umiejętność posługiwania się językiem. Wiadomo, że inaczej należy podejść do nauki chcąc rozpocząć pracę w niemieckim biurze w Niemczech, inaczej na potrzeby pracy w polskim biurze z koniecznością znajomości języka niemieckiego (aczkolwiek ta opcja zazwyczaj podobna jest do tej pierwszej, choć nie zawsze), a jeszcze inaczej wybierając się chociażby do pracy na budowie.

Najbardziej komfortową opcją będzie nauka języka „dla samego siebie” – tu można stawiać sobie większe rygory i wyrzucać sobie z planu nauki to, co nam się żywnie podoba – żartuję, oczywiście! Wróćmy jednak do rzeczywistych potrzeb i odstawmy żarty na bok. Możliwe, że w naszej pracy natkniemy się na kontakt z jakimś klientem (zakładając, że nie będziemy tylko wklepywać danych do komputera). I tutaj bez różnicy, czy będzie to kontakt mailowy czy telefoniczny, ponieważ wtedy nie obejdziemy się już bez wszystkich wymienionych umiejętności. Mając kontakt z drugim człowiekiem nie unikniemy rozmowy, wymieniany maili itd., a co za tym idzie, kluczowym okaże się zrozumienie i zdolność udzielenia mu odpowiedzi naszemu rozmócy. Zapewne zdarzy się konieczność (prędzej czy później) napisania do niego i odczytanie tego, co nam odpisze lub na odwrót. Z resztą, jak sami widzicie jedna kompetencja często nie ma racji bytu (nie istnieje) bez drugiej. Osoba, która np. naprędce (z jakichś względów) wyjeżdża do pracy do Niemiec, przykładowo do opieki nad osobami starszymi, możliwe, że zostanie zmuszona pojechać tam z minimalną bądź żadną znajomością języka. Jak wtedy będzie wyglądać jej sytuacja? W wielu przypadkach może okazać się, że w danej sytuacji wystarczy jej rozumienie ze słuchu i mówienie lub w skrajnych przypadkach samo rozumienie ze słuchu (chociaż, to raczej rzeczywistość bardzo hipotetyczna). Moim zdaniem jest to jednak tylko życzeniowa teoria. Dlaczego? W większości przypadków bardzo szybko wypłynie na wierzch bolesna prawda, że to jeden wielki stek bzdur, ponieważ znajdziemy się w swego rodzaju pułapce, która może postawić nas po prostu w stresującej sytuacji albo zdecydować o czymś zdecydowanie ważniejszym niż znalezienie się w bardzo niekomfortowym położeniu. Wniosek nasuwa się sam, że taka “kompromisowa nauka” języka niemieckiego ma bardzo krótkie nóżki. Przykładów za specjalnie nie trzeba wymyślać, gdyż jak wnioski nasuwają się same. Od rozszyfrowania listy zakupów, po przeczytanie zaleceń lekarskich (gdy nie będzie nikogo do pomocy, żeb nam te zalecenia przeczytał), podanie leku bez recepty zgodnie z ulotką itd. wszędzie pojawi się przed nami czarna odchłań, przed którą nie zdołamy uciec. Powstaje pytanie, jak wtedy wybrnąć z – zapewne niejednokrotnie – takiej podbramkowej sytuacji? I, o ile gubiąc się w obcym mieście, najemy się tylko sporo strachu, to podając np. leki bez recepty – nie wiedząc jak je dawkować, możemy przysporzyć komuś sporo problemów zdrowotnych a sobie kłopotów. 

Czy w takim przypadku ma jakikolwiek sens wybiórcza nauka języka? Ośmielę się powiedzieć, że nie – oczywiście poza wyjątkowymi przypadkami, które jednak w moim odczucia przytrafiają się niezwykle rzadko. Nauka pojedynczych czynności jest niekompletna, nieefektywna i w dłuższej perspektywie nie ma większego sensu, jeśli chcemy zrobić to dobrze i nie musieć się wstydzić za siebie i ponosić konsekwencji nierozsądnych wyborów na każdym kroku.

A teraz praktycznie… Jak się uczyć języka nie chcąć go umieć oczytać i zapisać? Kolejny absurd! Nie wyobrażam sobie tego zytnio, chyba że ktoś będzie siedział z nami 24 godziny na dobę i podszeptywał nam do ucha :). Przecież, żeby nauczyć się jakiegoś słowa, to trzeba je skądś przeczytać. Abstrahując od osób, które minowolnie uczą się języka przebywając za granicą. Radio i telewizja są oczywiście bardzo przydatne w tym procesie. I z pewnością osoby, które nauczyły się tak języka (ale nie zamiaru) później mogą zapoznać się z pewnymi zasadami i tym samym dopełnić tę umiejętność i wtedy jest to postępowanie jak najbardziej prawidłowe, ale rozpoczynając naukę od początku, wychodzić z założenia, że uczyć będę się tylko mówić, bo cała reszta nie ma sensu, to ja z całą pewnością stwierdzam, że takie założenie jest bardzo nieprawidłowe. Kompleksowa nauka jest niewątpliwie łatwiejsza i bardziej zrozumiała. Rozumiem pomijanie pewnych działów w zakresie nauki słownictwa czy gramatyki, bo bez tego da się jakoś funcjonować, ale nauki samego mówienia bez innych kompetencji moja wyobraźnia nie przyjmuje.

A jak ty co sądzisz o wybióczym uczeniu się języka obcego?

Z chęcią dowiem się również, jakie wy macie doświadczenia z nauką języków obcych? Słyszeliście o taki zjawisku?

Photo by frederik danko on Unsplash

The post Czy wybiórcza nauka języka obcego ma sens? first appeared on Droga do szczęścia.

Oficjalnie nazywane opłatami infrastrukturalnymi (Infrastrukturabgabe) opłaty za samochody osobowe (die Pkw-Maut) na niemieckich autostradach (auf Autobahnen) jest jednym z ich prestiżowych projektów CSU, który pomimo licznych sprzeciwów (zahlreiche Widerstände) udało się przeforsować (durchboxen). W związku z tym opłaty na autostradach powinny pojawić się już w październiku 2020.  

Kontrowersyjna (umstritten) opłata za samochody osobowe na niemieckich autostradach (auf deutschen Autobahnen) będą pobierane (erheben aut etwas Akk – pobierać od czegoś) od kierowców od października 2020. Umowa (der Vetrag) została podpisana 30. grudnia – relaconuje federalny minister transportu Andreas Scheuer. 

Winiety (die Vignetten) mają być sprzedawane przez niemieckiego dostawcę CTS Eventimund i jego austriackiego partnera Kapsch TrafficCom.  

Holandia i Austria złożyły skargę przeciwko (gegen jdn wegen etw klagen pozywać kogoś/wnieść powóztwo przeciwko komuś) wprowadzeniu (die Einführung) tej opłaty drogowej, ponieważ widzą w tym dyskryminację (die Diskriminierung) zagranicznych kierowców (ausländische Autofahrer), ponieważ wszyscy muszą płacić tę opłatę a posiadacze pojazdów mechanicznych (das Kraftfahrzeug) w Niemczech są z niej zwolnieni. Komisja Europejska jednak umorzyła proces (das Verfahren einstellen). 

Tekst sporządzono na podstawie wiwo.de 

Photo by Hannes Egler on Unsplash

The post Opłaty na niemieckich autostradach first appeared on Droga do szczęścia.

Przepisy: 

Art. 17 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, 

Art. 10-16 Kodeksu rodzinnego I opiekuńczego; 

Istnieje możliwość wytoczenia powództwa o unieważnienie małżeństwa. To powództwo można wytoczyć na podstawie określonych w kodeksie przesłanek, które stanowią katalog zamknięty.  

Unieważnianiem małżeństw zajmuje się sąd okręgowy, a posiedzenia odbywają się przy drzwiach zamkniętych. Istnieje możliwość publicznego przeprowadzenie sprawy, gdy będą żądać tego małżonkowie, a sąd uzna, że jawność tej sprawy nie zagraża moralności. Wyro w tym przypadku kształtuje nowy stan prawny czyli jest wyrokiem konstytutywnym i jest skuteczne względem małżonków i osób trzecich (erga omnes) i co do zasady wywołuje skutki ex tunc czyli z mocą wsteczną – od początku trwania małżeństwa i uznaje się wtedy, ze małżeństwo nigdy nie zostało zawarte. Do dzieci i do majątku stosuje się przepisy o rozwodzie.  

Orzekając unieważnienie małżeństwa sąd zobowiązany jest do orzeczenia, czy małżeństwo zostało zawarte przez któregoś z małżonków w złej wierze. Jeśli tak, to sąd powinien wskazać małżonka przez którego zostało zawarte małżeństwo w złej wierze. Takim małżonkiem będzie ten małżonek, który wiedział, że istnieją okoliczności wyłączające możliwość zawarcia małżeństwa w chwili jego zawarcia. Bzie on w tym przypadku traktowany jako małżonek winny rozpadu pożycia małżeńskiego. 

Pierwszą z przesłanek jest wiek. W tym przypadku unieważnienie małżeństwa może każdy z małżonków oraz prokurator w momencie, gdy związek małżeński zawarł mężczyzna, który nie ukończył 18 lat i kobietę, która nie ukończyła lat16 albo też bez zezwolenia sądu wstąpiła w związek małżeński po ukończeniu 16 lat a przed ukończeniem lat 18. Nie ma możliwości unieważnienia małżeństwa z tego powodu, jeśli małżonek w chwili złożenia powództwa ten wiek osiągnął. Nie może też żądać unieważnienia takiego związku mąż, jeśli kobieta zaszła w ciążę. 

Drugą przeszkodą jest ubezwłasnowolnienie całkowite. Taka osoba nie może zawrzeć małżeństwa i jeśli do tego doszło, to unieważnienia takiego związku małżeńskiego może zarówno każde z małżonków, jak i prokurator. Jeśli takie ubezwłasnowolnienie zostanie uchylone, to unieważnienie małżeństwa na tej podstawie nie będzie możliwe. 

Przeszkodą nr 3 jest choroba psychiczna. Osoba dotknięta chorobą psychiczną albo niedorozwojem umysłowym nie powinna zawrzeć małżeństwa, jeśli jednak do tego dojdzie, to każdy z małżonków i prokurator mogą żądać unieważnienia tego małżeństwa. Będzie tak również w przypadku, gdy do takiego małżeństwa doszło we wspomnianych wcześniej przypadkach bez zezwolenia sądu, gdy stan zdrowia lub umysłu nie zagraża małżeństwu ani zdrowiu przyszłego potomstwa i jeśli osoba dotknięta chorobą lub niedorozwojem nie jest ubezwłasnowolniona całkowicie. Nie będzie także możliwości unieważnienia takiego małżeństwa, w przypadku, gdy choroba psychiczna ustanie. 

Bigamia jest kolejnym przypadkiem, kiedy pojawi się możliwość unieważnienia małżeństwa.  
Unieważnienia małżeństwa na tej podstawie można, gdy małżonek pozostaje w poprzednio zawartym związku. Powództwo może złożyć każdy, kto ma w tym interes prawny i prokurator. Nie można unieważnić małżeństwa z powodu pozostawania przez jednego z małżonków w poprzednio zawartym związku małżeńskim, jeżeli poprzednie małżeństwo ustało lub zostało unieważnione. Można jednak wytoczyć powództwo o unieważnienie małżeństwa, gdy ustanie małżeństwa nastąpiło przez śmierć osoby, która zawarła ponownie związek małżeński, gdy pozostawała w poprzednio zawartym związku małżeńskim. 

Pokrewieństwo jest kolejną podstawą do wytoczenia powództwa o unieważnienie małżeństwa w przypadku zawarcia małżeństwa przez krewnych w linii prostej i rodzeństwo. Z powództwem wystąpić może każdy, kto ma w tym interes prawny i prokurator. 

Kolejną przesłanką umożliwiającą złożenie powództwa o ustalenie unieważnienia małżeństwa jest powinowactwo. Dotyczy to osób, które zawarły związek małżeński przez powinowatych w linii prostej, którzy nie uzyskali zgody sądu na zawarcie takiego małżeństwa. Z powództwem wystąpić może każde z małżonków i prokurator.  

Przy zawarcia małżeństwa w przypadku przysposobienia (przysposabiającego z przysposobionym) z powództwem może wystąpić może każdy z małżonków i prokurator. Nie można unieważnić takiego małżeństwa nie można, gdy ustał stosunek przysposobienia.    

Również w przypadku wad oświadczenia woli istnieje możliwość wystąpienia z powództwem o unieważnienie związku małżeńskiego, jeżeli oświadczenie o wstąpieniu w związek małżeński lub wymagane oświadczenie z art. 1 par. 2 zostaną złożone: przez osobę, która znajdowała się w stanie wyłączającym wiadome wyrażenie woli i nie ważne jest, czym to zostało spowodowane, jak również pod wpływem błędu co do tożsamości drugiej strony, a także gdy zostaną złożone pod wpływem bezprawnej groźby drugiej strony lub osoby trzeciej, gdy z okoliczności wynika, że osoba składająca oświadczenie woli mogła się obawiać o to, że jemu lub innej osobie grozi poważne niebezpieczeństwo osobiste. Unieważnienia może żądać małżonek, który złożyć oświadczenie woli dotknięte wadą i prokurator. Nie będzie można jednak tego żądać po upływie 6 miesięcy od ustania stanu wyłączającego świadome wyrażenie woli, a także od wykrycia błędu lub ustania obawy, która była wywołana groźbą, gdy od tego momentu upłynie. Nie będzie również możliwe powoływanie się na tę przesłankę po upływie 3 lat od daty zawarcia małżeństwa, które dotyczy każdego z wymienionych przypadków.   

Ostatnią przesłanką jest wadliwe pełnomocnictwo. Będzie to dotyczyło przypadku, w którym małżeństwo zostało zawarte przez pełnomocnika, gdy stało się to bez zezwolenia sądu na złożenie oświadczenia o wstąpieniu w związek małżeński przez pełnomocnika lub gdy pełnomocnictwo zostało skutecznie odwołane. Unieważnia domagać się może mocodawca i prokurator, choć tak jak w przypadku wad oświadczenia woli, kwestia składania powództwa przez prokuratora jest sporna. Nie będzie można żądać unieważnienia małżeństwa z tego powodu, jeśli małżonkowie podejmą wspólne pożycie.  

Należy też pamiętać, że co do zasady nie ma możliwości unieważnienia małżeństwa po jego ustaniu. Małżeństwo ustanie w przypadku: śmieci małżonka, rozwodu i uznania jednego z małżonków za zmarłego. Są dwa przypadki, gdy można żądać unieważnienia małżeństwa pomimo jego ustania i dotyczą one: występującego między małżonkami pokrewieństwa i pozostawania jednego z małżonków w zawartym uprzednio związku (w chwili zawarcia małżeństwa). 

A jak wygląda sprawa w przypadku śmierci małżonka? 

Dla unieważnienia małżeństwa ma znaczenie moment śmierci małżonka. Gdy śmierć nastąpiła przed zawarciem powództwa, to wtedy nie można (co do zasady) unieważnić małżeństwa. Jest jednak od tego pewien wyjątek, który dotyczy małżeństw zawartych polegających na przeszkodzie pokrewieństwa lub bigamii.  

Jeśli jednak śmierć małżonka nastąpiła po wytoczeniu powództwa, to wtedy postępowanie może być kontynuowane, ale znaczenie będzie miał fakt, który z małżonków umarł. Gdy śmierć będzie dotyczyła małżonka, który owo powództwo wtoczył, to wtedy unieważnienia będą mogli domagać się jego zstępni. Z drugim przypadku czyli gdy będziemy mieli do czynienia ze śmiercią małżonka, którego powództwo dotyczyło, to w jego miejsce wstąpi kurator, który zostanie ustanowiony przez sąd. 

Photo by Eric Ward on Unsplash

The post Powództwo o unieważnienie małżeństwa first appeared on Droga do szczęścia.

Znaczenie: 
verliebt sein – być zakochanym;
Es fühlt sich an, als würden ganz viele Schmetterlinge in der Bauchgegend herumflattern. – To uczucie, gdy w okolicy brzucha czujesz, jakby setki motyli tam trzepotało skrzydełkami :).
Jeder von uns kennt dieses aufgeregte, flatterige Gefühl, das man in der Magengegend hat, wenn man verliebt ist. – Każdy z nas zna to niespokojne, trzepoczące uczucie, które czuć w okolicy żołądka, gdy jest się zakochanym.

Zwroty:
Schmetterlinge im Bauch haben – mieć motyle w brzuchu,
Schmetterlinge im Bauch fühlen – czuć motyle w brzuchu;

Synonimy:
verliebt sein – być zakochanym,
umgangssprachlich/potocznie: [im Zustand des Verliebtseins] sehr nervös, aufgeregt sein – [w przypadku zakochania] być bardzo nerwowym/zdenerwowanym, zaniepokojonym;
glücklich sein – być szczęśliwym,
sich leicht fühlen – czuć się lekko,
flatterige Gefühle im Bauch haben – czuć wibracje/drżenie/”trzepotanie” w brzuchu;

Przykłady użycia:
Immer wenn sie in ihre Nähe kommt, klopft mein Herz wie verrückt und ich habe Schmetterlinge im Bauch… – Zawsze kiedy przechodzi w pobliżu mnie, moje serce bije jak oszalałe i mam motyle w brzuchu.
Was ist los mit dir? Ich muss sagen, dass ich etwa Schmetterlinge im Bauch habe. – …Co się z Tobą dzieje? Muszę powiedzieć, że chyba czuję motyle w brzuchu.
Ich habe tausende Schmetterlinge im Buch. Was passiert mit mir? Meine Knie zittern. Das muss die große/wahre Liebe sein. – Czuję tysiące motyli w brzuchu. Co się ze mną dzieje? To musi być wielka/prawdziwa miłośc.

verliebt sein	być zakochanym
sich gut anfühlen	przeżywać określone uczucie, czuć coś
die Bauchgegend	okolice brzucha
flattern	trzepotać
aufgeregt	zaniepokojony, zdenerwowany
das Gefühl	uczucie
fühlen	czuć
im Zustand	w stanie
nervös sein	być zdenerwowanym
aufgeregt sein	być zaniepokojonym
sich leicht fühlen	czuć się lekko
in der Nähe	w pobliżu
Herz klopft	serce kołacze
verrückt	zwariowany, oszalały
Was ist los mit dir?	co się z tobą dzieje
der Schmetterling	motyl
Was passiert mit mir?	co się ze mną dzieje?
Knie zittern	kolana drżą, trzęsą się
die große Liebe sein	być wielką miłością
die wahre Liebe sein	być prawdziwą miłością

Photo by Alex Guillaume on Unsplash

The post Redewendungen: Schmetterlinge im Bauch haben first appeared on Droga do szczęścia.

VALENTINSTAG SPRÜCHE FÜR DEN 14. FEBRUAR

Eine Rose nur für dich.
Sie soll dir sagen: Ich denk’ an dich!

Ich sende dir einen innigen Valentinsgruß,
weil ich dich einfach lieb haben muss.

Der Valentinstag ist perfekt, um einem lieben Menschen zu zeigen und zu sagen,
wie gern man ihn hat. Und bei dir fange ich an!

Statt Rosen, Veilchen, Weihnachtsstern, schick’ ich dir zum Valentinstag ein „Ich hab dich gern!”

Valentinstag ist der schönste Tag, wenn man gerne Blumen mag.
Doch weil ich keine Blumen für dich hab’,
sag’ ich dir nur, dass ich dich mag! Liebe Grüße.

Kleiner Fratz, sei für immer mein Schatz!
Ich schenke dir zum Valentinstag mein Herz
und teile mit dir jede Freude und jeden Schmerz!

Ganz ohne Kummer falle ich in einen Liebesschlummer.
Ganz ohne Schmerz denke ich an dich, mein Valentinsherz.
Viele Küsse, ich liebe Dich!

Mam nadzieję, że każdy znajdzie coś odpowiedniego dla siebie!

Oczywiście teksty nie są mojego autorstwa i pochodzą ze strony „liebessinn” :).

Photo by Sharon McCutcheon on Unsplash

The post SMSowe wyznania miłosne po niemiecku first appeared on Droga do szczęścia.

Przepisy:  

Art. 10-16 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego 

Do okoliczności wykluczających zawarcie małżeństwa zalicza się: 

• wiek; 
• ubezwłasnowolnienie całkowite; 
• chorobę psychiczną lub niedorozwój umysłowy; 
• bigamię; 
• pokrewieństwo; 
• powinowactwo; 
• przysposobienie; 
• wady oświadczenia woli; 
• wadliwe pełnomocnictwo.  

Wiek: z zasady małżeństwo mogą zawierać osoby, które ukończyły 18 lat. Istnieją jednak pewne wyjątki od tej reguły. Sąd opiekuńczy czyli sąd rodzinny (wydział rodziny i nieletnich sądu rejonowego) z ważnych powodów może zezwolić na zawarcie związku małżeńskiego kobiecie, która ukończyła 16 lat a okoliczności wykazują, że zawarcie w tym przypadku małżeństwa będzie zgodne z dobrem założonej rodziny. 

W przypadku braku wydziału rodzinnego i nieletnich sprawa może zostać rozpoznana przez wydział cywilny, co wskazuje art. 568 kodeksu postępowania cywilnego. 

Owo zezwolenie wydawane jest wyłącznie na wniosek kobiety, która chce zawrzeć związek małżeński. Zanim sąd rozstrzygnie sprawę powinien wysłuchać wnioskodawczyni i osoby, z którą ma zostać zwarty związek małżeński. Jeśli istnieje taka potrzeba, to należy również wysłuchać osoby bliskie przyszłych małżonków. Może się zdarzyć tak, że sąd zarządzi przeprowadzenie wywiadu środowiskowego przez kuratora sądowego, który ma na celu ustalenie warunków, w jakich żyją osoby, które ubiegają się o zezwolenie na zawarcie małżeństwa. Ważne jest, aby w postanowieniu o udzieleniu zezwolenia wskazać osobę, z którą ma zostać zawarte małżeństwo.  

Postanowienie wydane przez sąd o zezwoleniu staje się skuteczne z chwilą uprawomocnienia. Zezwolenie nie może zostać uchylone ani zmienione. 

Każdy z małżonków ma prawo żądać unieważnienia związku małżeńskiego, które zostało zawarte przez mężczyznę, który nie ukończył 18 lat, jak również małżeństwa zawartego przez kobietę, która bez zezwolenia sądu zawarła związek małżeński po ukończeniu 16 lat, ale przed ukończeniem lat 18 i związku małżeńskiego zawartego przez kobietę, która nie ukończyła 16 lat. Do złożenia powództwa z tego powodu uprawnieni są małżonkowie, jak również prokurator. Nie ma możliwości unieważnienia małżeństwa z powodu braku przepisanego wieku w przypadku, gdy dana osoba ten wiek osiągnęła. Żądać unieważnienia małżeństwa nie może również mąż z powodu przepisanego wieku, jeśli kobieta zaszła w ciążę. 

Ubezwłasnowolnienie całkowite: W związek małżeński nie może wstąpić osoba, która jest całkowicie ubezwłasnowolniona (11 k.r.o.). Nie ma możliwości usunięcia tej przesłanki, gdyż ani sąd, ani nikt inny nie może jej znieść. Istnieje jednak możliwość wystąpienia z powództwem o unieważnienie takiego małżeństwa, jeśli jakimś przypadkiem zostało ono zawarte. Z takim powództwem może wystąpić każde z małżonków i prokurator. Zawartego małżeństwa nie będzie można unieważnić, gdy ubezwłasnowolnienie zostanie uchylone. 

Choroba psychiczna: (art. 12 k.r.o.) Osoba chora psychicznie albo mająca niedorozwój umysłowy nie może zawrzeć małżeństwa. W tym przypadku sąd może zezwolić na zawarcie małżeństwa osoby, która jest dotknięta chorobą psychiczną albo niedorozwojem umysłowym. Nie może być jednak zagrożenia dla małżeństwa albo zdrowia przyszłego potomstwa. Przed wydaniem postanowienia rozstrzygającego, sąd ma obowiązek wysłuchać osobę, która o takie zezwolenie wnioskuje, jak również osobę, z którą ma zostać zawarty związek małżeński i w razie potrzeby osoby bliskie potencjalnych przyszłych małżonków. Ponadto sąd powinien zasięgnąć opinii lekarza, który jest biegłym, jeśli istnieje taka możliwość, to powinien to być psychiatra. Sąd dodatkowo może zarządzić przeprowadzenie wywiadu środowiskowego, który powinien przeprowadzić kurator sądowy, aby sprawdzić warunki, w jakich żyją osoby ubiegające się o to zezwolenie. 

Zgodnie z art. 561 par. 2 i 3 kodeksu postępowania cywilnego w postanowieniu udzielającym zezwolenia na zawarcie związku małżeńskiego należy wskazać osobę, z którą wnioskodawca ma wstąpić w związek małżeński. 

Nie ma możliwości unieważnienia małżeństwa po tym jak choroba ustanie. Legitymację procesową czynną w tym przypadku do wystąpienia z powództwem o unieważnienie małżeństwa z powodu przeszkody, jaką jest choroba psychiczna ma każdy z małżonków, a także prokurator. 

Bigamia: Art. 13 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wskazuje, że nie może zawrzeć małżeństwa osoba, która już w takim związku pozostaje. Nie ma możliwości usunięcia tej przeszkody. Co ważniejsze kolejne zawarte małżeństwo będzie ważne, jednak osoba, która się tej bigamii dopuszcza popełnia przestępstwo i odpowiadać będzie na podstawie art. 206 kodeksu karnego. Przestępstwo zostaje popełnione tylko przez osobę, która dopuszcza się bigamii. O unieważnienie małżeństwa bigamicznego ubiegać się może każdy, kto ma w tym interes prawny, a także prokurator. Bigamicznego małżeństwa nie można unieważnić, gdy poprzednie małżeństwo ustało lub zostało unieważnione. Nie będzie to dotyczyło jednak sytuacji, gdy ustanie poprzedniego związku małżeńskiego nastąpiło w wyniku śmierci osoby, która pozostając w poprzednio zawartym związku małżeńskim, ponownie zawarła małżeństwo. 

Pokrewieństwo: Przepisy prawne (art. 14 k.r.o.) nie zezwalają na zawarcie małżeństwa krewnym w linii prostej ani rodzeństwu. Osobami spokrewnionymi (krewnymi) są osoby mające wspólnego przodka. Krewnymi w linii prostej są osoby, gdzie każda pochodzi od drugiej – od swojego przodka: dziadek – córka – syn itd. Tę kwestię reguluje kodeks rodzinny i opiekuńczy, a dokładniej mówiąc art. 61(7) par. 1. W przypadku rodzeństwa, mamy do czynienia z osobami pochodzącymi od tych samych rodziców albo także pochodzącymi od jednego rodzica czyli również rodzeństwo przyrodnie, a nie tylko rodzeństwo. Warto wspomnieć, że zawarcie małżeństwa pomiędzy krewnymi w linii prostej lub pomiędzy rodzeństwem nie jest przestępstwem, ale przestępstwo stanowi dopuszczenie się do obcowania płciowego w stosunku do wstępnego, zstępnego, przysposobionego, przysposabiającego, brata lub siostry. Kazirodztwo, z czym mamy do czynienia w takim przypadku, jest zagrożone karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat (art. 201 k.k.). Nie ma możliwości usunięcia tej przeszkody. Sąd w żadnym wypadku nie może zezwolić na zawarcie związku małżeńskiego pomiędzy krewnymi, których łączy pokrewieństwo w linii prostej) jak również rodzeństwem. Wystąpić o powództwo unieważnienia mogą: prokurator i każdy, kto ma w tym jakiś interes prawny.   

Powinowactwo: Związku małżeńskiego nie mogą zawrzeć także osoby, u których występuje powinowactwo w linii prostej, co reguluje art. 14 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zgodnie z tym, co wskazuje kodeks rodzinny i opiekuńczy (art. 61 (8) par. 1 k.r.o.) poprzez zawarcie małżeństwa powstaje powinowactwo pomiędzy osobami wstępującymi w związek małżeński a krewnymi małżonka. Powinowactwo nie wygasa, nawet w przypadku, gdy ustanie małżeństwo. Powinowatymi będą np. zięć i teściowa. Stopień i linię powinowactwa ustala się zgodnie z linią pierwszego stopnia pokrewieństwa. Zakaz ten nie dotyczy powinowatych w linii bocznej. W związku z tym małżeństwo będzie można zawrzeć z rodzeństwem naszego byłego małżonka. 

W tym przypadku sąd opiekuńczy będzie mógł zezwolić na za zawarcie małżeństwa między powinowatymi w linii prostej, ale jedynie z ważnych powodów. Z wnioskiem do sądu mogą się zwrócić sami zainteresowani. Przed wydaniem postanowienia, które rozstrzygnie owy wniosek, sąd zobowiązany jest do wysłuchania wnioskodawcy, jak również osoby, z którą ma zostać zawarte małżeństwo i tak jak w poprzednich przypadkach, jeśli wystąpi taka potrzeba, to również osoby bliskie przyszłych małżonków. Sąd, w tym przypadku, może wydać zarządzenie o przeprowadzenie wywiadu środowiskowego, które należeć będzie do zadań kuratora sądowego, aby ten ustalił warunki, w jakich bytują osoby ubiegające się o to zezwolenie. Oczywiście, jeśli zezwolenie zostanie wydane, to należy określić w wskazać osobę, która ma w ten związek małżeński wstąpić. 

Z powództwem o unieważnienie wystąpić mogą prokurator, jak i każdy z małżonków.   

Przysposobienie: (114-127 k.r.o.)Zgodnie z prawem małżeństwa nie mogą zawrzeć także ze sobą przysposobiony i przysposabiany. Kwestia dotyczy przysposobienia zarówno pełnego, jak i niepełnego. Ta przeszkoda jest nieusuwalna, czyli sąd nie może znieść tego zakazu.  Tutaj sprawa przedstawia się tak samo, jak w przypadku pokrewieństwa. Samo zawarcie związku nie jest przestępstwem, ale jest nim dopuszczenie się do obcowania płciowego. Kazirodztwo, które wtedy następuje jest karalne zgodnie z podanymi przy pokrewieństwie informacjami. Złożyć powództwo o unieważnienie takiego małżeństwa może klasycznie prokurator i każdy z małżonków.  

Takiego małżeństwa nie będzie można unieważnić, jeśli wspominany wcześniej stosunek ustał. Mówi o tym art. 15 par. 3 k.r.o. 

Wady oświadczenia woli: Kiedy można unieważnić małżeństwo z powodu wystąpienia wad oświadczenia woli? Gdy złożone oświadczenie o wstąpieniu w małżeństwo lub oświadczenie zawarte w art. 1 par 2 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zostało złożone przez osobę znajdująca się w stanie, który wyłączał jej świadome działanie a co za tym idzie wyrażenie woli. Podwodem wyłączającym świadome wyrażenie woli może być, chociażby wysoka gorączka, choroba psychiczna, alkoholizm itp. Kolejnym powodem może być błąd co do tożsamości drugiej strony, z którą zawierany jest związek małżeński. Można również powoływać się na działanie pod wpływem bezprawnej groźby osób trzecich lub drugiej strony. Musi tutaj jednak wynikać z okoliczności, że osoba składająca oświadczenie miała obawy odnośnie swojej osoby lub jakiejś innej, to znaczy, że miała obawy, iż grozi jej jakieś poważne niebezpieczeństwo. Wystąpić o unieważnienie takiego małżeństwa może ten małżonek, który złożył oświadczenie woli ze wspomnianą wadą. Nie ma jednoznacznej opinii w doktrynie, co do osoby prokuratora i czy może ona składać to powództwo czy też nie. W jakim czasie można żądać unieważnienia małżeństwa powołując się na wadę oświadczenia woli? Do 6 miesięcy od ustania stanu, który wyłączał świadome działanie (wyrażenie woli), a także od momentu, w którym błąd został wykryty lub od momentu ustania obawy, który wywoływała groźba i we wszystkich tych przypadkach, przez 3 lata od momentu zawarcia małżeństwa. 

Wadliwe pełnomocnictwo: Osoba, która udzieliła pełnomocnictwa tak zwany mocodawca, może ubiegać się o unieważnienie małżeństwa, które zostało zawarte przez pełnomocnika w przypadku, gdy nie było wydane zezwolenie przez sąd na złożenie oświadczenia o wstąpieniu w związek małżeński przez pełnomocnika. Wnioskować o unieważnienie małżeństwa można także w przypadku, gdy pełnomocnictwo nie było ważne, a także gdy zostało ono skutecznie odwołane. Nie można składać powództwa o nieważnienie takiego małżeństwa, jeśli małżonkowie podjęli wspólne pożycie. Z powództwem wystąpić może mocodawca. Kwestia możliwości wystąpienia z takim powództwem, nie jest jasna w przypadku prokuratora.   

Photo by photo-nic.co.uk nic on Unsplash

The post Przesłanki wykluczające zawarcie małżeństwa first appeared on Droga do szczęścia.

• Przesłanki warunkujące zawarcie małżeństwa i 
• Przesłanki wykluczające zawarcie małżeństwa zwane inaczej przeszkodami małżeńskimi.  

Przepisy:  

Art. 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego; 

Art. 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego; 

Art. 10-16 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. 

Gdzie jest różnica pomiędzy jednymi a drugimi przesłankami? Przesłanki warunkujące zawarcie małżeństwa są jakby warunkiem do jego zawarcia, więc są one konieczne i zarazem wystarczające do zawarcia małżeństwa. Do tych przesłanek należą: 

• Różna płeć nupturientów; 
• Jednoczesna obecność nupturientów; 
• Jednoczesne złożenie oświadczeń woli o wstąpieniu w związek małżeński i  
• Złożenie oświadczenia woli przed podmiotem uprawnionym do odebrania zgodnych oświadczeń woli o wstąpieniu w związek małżeński, którymi może być duchowny lub kierownik urzędu stanu cywilnego).  

W przypadku niespełnienia powyżej przestawionych przesłanek, zostanie zawarte małżeństwo i sporządzony akt małżeństwa, to każdy, kto ma w tym interes prawny, może wystąpić do sądu z powództwem o ustalenie nieistnienia małżeństwa. 

 
Inaczej sprawa się przedstawia w przypadku przesłanek wykluczających zawarcie małżeństwa. Do tych przesłanek należą:  

• wiek; 
• ubezwłasnowolnienie całkowite; 
• chorobę psychiczną lub niedorozwój umysłowy; 
• bigamię; 
• pokrewieństwo; 
• powinowactwo; 
• przysposobienie; 
• wady oświadczenia woli; 
• wadliwe pełnomocnictwo.  

Omówmy przesłanki warunkujące zawarcie małżeństwa. Aby małżeństwo zostało zawarte, to: 

• Kobieta i mężczyzna muszą jednocześnie obecni przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego złożyć oświadczenie, że wstępują ze sobą w związek małżeński lub 
• Mężczyzna i kobieta zawierający związek małżeński, który podlega prawu wewnętrznemu kościoła albo innego związku wyznaniowego w obecności duchownego złożą oświadczenie woli jednoczesnego zawarcia małżeństwa podlegającego prawu polskiemu i kierownik urzędu stanu cywilnego następnie sporządzi akt małżeństwa, gdy zostaną spełnione powyższe przesłanki, wtedy małżeństwo uważa się za zawarte w chwili złożenia oświadczenia woli w obecności duchownego.  
• Małżeństwo może również zostać zawarte przez kobietę i mężczyznę będących obywatelami polskimi przybywającymi za granicą, jeśli jednocześnie obecni złożą przed polskim konsulem lub przed osobą wyznaczoną do wykonywania do wykonywania funkcji konsula oświadczenia, że wstępują ze sobą w związek małżeński.  

Jeśli którakolwiek z tych przesłanek nie zostanie stwierdzona małżeństwo będzie się uważało za niezawarte, a w przypadku małżeństwa wyznaniowego będzie ono zawarte względem prawa kościoła lub związku wyznaniowego, którego dotyczy, nie będzie jednak wywoływało żadnych skutków cywilnych.  

Powództwo o ustalenie nieistnienia małżeństwa można wytoczyć, gdy akt małżeństwa został sporządzony pomimo niespełnienia którejkolwiek z przesłanek zawartych w artykule je określającym. Przypomnimy sobie, że do zawarcia muszą zostać spełnione następujące wymogi: 

• Różnej płci nupturientów; 
• Jednoczesnej obecności nupturientów; 
• Jednoczesnego złożenia oświadczeń woli o wstąpieniu w związek małżeński; 
• Złożenie oświadczenia woli przed podmiotem uprawnionym do odebrania zgodnych oświadczeń woli o wstąpieniu w związek małżeński. 

W tym przypadku z powództwem może wystąpić każdy, kto ma w tym interes prawny, a powództwo można wytoczyć w każdym czasie, nawet po śmierci jednego z małżonków. 

Photo by zelle duda on Unsplash

The post Przesłanki warunkujące zawarcie małżeństwa i powództwo o ustalenie niestnienia małżeństwa first appeared on Droga do szczęścia.

Dzisiaj chciałabym przypomnieć, jakie trzeba spełnić warunki formalne, aby móc zawrzeć małżeństwo.

Przepisy: 

Art. 3 – 8 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego; 

• Złożenie lub przedstawienie dokumentów; 
• Miesięczny upływ czasu od momentu złożenia pisemnego zapewnienia kierownikowi urzędu stanu cywilnego o braku wiedzy na temat istnienia okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa; 
• Uzyskanie zaświadczenia wydanego przez kierownika urzędu stanu cywilnego; 

• Zaświadczenie wydane przez duchownego, które zawierać będzie stwierdzenie, że w jego obecności podczas zawierania związku małżeńskiego zostały złożone oświadczenia podlegające prawu wewnętrznemu kościoła albo innego związku wyznaniowego; 
• Obecność dwóch pełnoletnich świadków; 
• Publiczne oświadczenie złożone przez nupturientów przed podmiotem uprawnionym; 
• Ogłoszenie przez kierownika urzędu stanu cywilnego o zawarciu małżeństwa.  

Złożenie niezbędnych dokumentów przedślubnych: Pierwszą i niezwykle ważną kwestią, której należy dokonać jest złożenie lub przedstawienie dokumentów kierownikowi urzędu stanu cywilnego. Osoby zamierzające zawrzeć małżeństwo powinny złożyć lub przedstawić dokumenty określony w odrębnych przepisach (Prawo o aktach stanu cywilnego). Przed zawarciem związku małżeńskiego powinny zostać złożone następujące dokumenty:  

• Dokument tożsamości; 
• Pisemne zapewnienie osoby zamierzającej zawrzeć małżeństwo, że nie wie o istnieniu okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa, które jest ważne przez 6 miesięcy od daty jego złożenia; 
• Zezwolenie na zawarcie małżeństwa, jeśli wymagają tego przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. 
• Dodatkowo – w przypadku składania dokumentów konsulowi – należy złożyć odpis aktu urodzenia, a jeżeli pozostawała uprzednio w związku małżeńskim – odpis aktu małżeństwa z adnotacją o jego ustaniu, unieważnieniu albo stwierdzeniu jego nieistnienia albo odpis aktu małżeństwa z dokumentem potwierdzającym jego ustanie lub unieważnienie albo dokumentem potwierdzającym stwierdzenie nieistnienia małżeństwa; 
• W przypadku, jeśli oświadczenie o wstąpieniu w związek małżeński ma być złożone przez pełnomocnika, powinno zostać również złożone zezwolenie sądu na złożenie oświadczenia o wstąpieniu w związek małżeński przez pełnomocnika wraz z pełnomocnictwem. 

Co zawiera zapewnienie? 

• Nazwiska i imiona nupturientów, ich nazwiska rodowe, gdy jest możliwość ich ustalenia, stan cywilny, obywatelstwo, daty i miejsca urodzenia, numery PESEL, jeśli są nadane i oznaczenia przedstawionych dokumentów tożsamości; 
• Jeśli osoba zamierzająca zawrzeć małżeństwo, pozostawała wcześniej w związku małżeńskim albo stwierdzone zostało prawomocne nieistnienie małżeństwa, wskazuje się miejsce jego zawarcia; 
• Imiona, nazwiska oraz nazwiska rodowe rodziców nupturientów; 
• Informacje o wspólnych dzieciach osób zamierzających zawrzeć związek małżeński oraz oznaczenie ich aktów urodzenia i urzędu stanu cywilnego, w którym zostały sporządzone, jeśli są znane; 

• Jeśli związek małżeński, który ma zostać zawarty podlega prawa wewnętrznemu kościoła albo innego związku wyznaniowego albo związek zawarty za granicą przed konsulem lub przed osobą wyznaczoną do wykonywania funkcji konsula składa się oświadczenie o nazwisku (nazwiskach), które będą nosiły osoby zamierzające zawrzeć związek małżeński po jego zawarciu oraz oświadczenie w sprawie nazwisk, jakie będą nosiły dzieci zrodzone z tego małżeństwa; 

• Oświadczenie, że nie zachodzą przeszkody uniemożłiwiające zawarcie małżeństwa, do których należą m.in. przeszkoda wieku, przeszkoda ubezwłasnowolnienia, przeszkoda choroby psychicznej lub niedorozwoju umysłowego, przeszkoda pozostawania w związku małżeńskim, przeszkoda pokrewieństwa lub powinowactwa, przeszkoda przysposobienia (oświadczenie to jest składane pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań);  

• Informacja o pouczeniu o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia; 
• Podpisy nupturientów oraz kierownika urzędu stanu cywilnego albo konsula przyjmującego zapewnienie.  

Do dokumentów potwierdzających ustanie, unieważnienie albo stwierdzenie nieistnienia małżeństwa należą w szczególności:  

• Odpis skrócony aktu zgonu lub odpis prawomocnego orzeczenia sądu o stwierdzeniu zgonu lub uznania za zmarłego poprzedniego małżonka; 

• Odpis prawomocnego wyroku o unieważnieniu małżeństwa; 
• Odpis prawomocnego orzeczenia sądu o rozwodzie; 
• Odpis prawomocnego orzeczenia sądu ustalającego nieistnienie małżeństwa. 

W przypadku cudzoziemców należy złożyć: 

• Zapewnienie; 

• Odpis aktu urodzenia; 
• Odpis aktu małżeństwa z adnotacją o jego ustaniu, unieważnieniu albo stwierdzeniu jego nieistnienia albo odpisu aktu małżeństwa z dokumentem potwierdzającym jego ustanie lub unieważnienie lub dokumentem potwierdzającym stwierdzenie nieistnienia małżeństwa, jeżeli pozostawał uprzednio w związku małżeńskim, a nie da się ustalić danych niezbędnych do sporządzenia aktu małżeństwa na podstawie pozostałych składanych dokumentów; 
• Dokument stwierdzający, że zgodnie z właściwym prawem może zawrzeć małżeństwo, chyba że zgodnie z Prawem prywatnym międzynarodowym można to ustalić na podstawie prawa polskiego; W przypadku, gdy dostarczenie wspomnianych dokumentów wiąże się z trudnymi do przezwyciężenia przeszkodami, sąd może zwolnić tę osobę z obowiązku ich/jego złożenia lub przedstawienia. Postępowanie te, które toczy się w trybie postępowania nieprocesowego na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego, inicjuje osoba, która jest zobowiązana do złożenia dokumentu. 

Okres oczekiwania: oznacza, że małżeństwo nie może zostać zawarte przed upływem miesiąca od dnia, w którym nupturienci złożyli kierownikowi urzędu stanu cywilnego pisemne zapewnienie, że nie wiedzą o istnieniu okoliczności wyłączających zawarcie tego małżeństwa. Kierownik urzędu stanu cywilnego może jednak zezwolić na zawarcie małżeństwa przed upływem tego okresu, jeśli przemawiają za tym szczególnego względy. W przepisach nie ma jednak informacji na temat tego, o jakiego rodzaju szczególne względy chodzi. W przypadku odmowy wydania zezwolenia na wcześniejsze zawarcie małżeństwa, kierownik urzędu stanu cywilnego zobowiązany jest swoją decyzję pisemnie uzasadnić. Powinien w uzasadnieniu wskazać przyczyny odmowy. Wnioskodawca może złożyć do sądu rejonowego właściwego ze względu na siedzibę urzędu stanu cywilnego wniosek o kontrolę odmowy, czy okoliczności przedstawione przez kierownika urzędu stanu cywilnego są uzasadnione dla wydania odmowy dokonania czynności. Wniosek do sądu należy złożyć w terminie 14 dni od dnia doręczenia odmowy wydanej przez kierownika urzędu stanu cywilnego.  

Zaświadczenie wydane przez kierownika urzędu stanu cywilnego: Zaświadczenie to dotyczy osób, które zamierzają zawrzeć małżeństwo podlegające prawu wewnętrznemu kościoła albo innego związku wyznaniowego albo zawierane przez obywateli polskich za granicą przed konsulem lub osobą wyznaczoną do wykonywania funkcji konsula, kierownik urzędu stanu cywilnego wydaje zaświadczenie stwierdzające brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa oraz treść i datę złożonych przed nim oświadczeń w sprawie nazwisk przyszłych małżonków i ich dzieci, które jest ważne przez 6 miesięcy od dnia jego wydania.  Kierownik urzędu stanu cywilnego odmówi przyjęcia oświadczeń o wstąpieniu w związek małżeński lub wydania zaświadczenia stwierdzającego brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa, gdy dowie się o istnieniu okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa. Gdy będzie miał on jednak wątpliwości, czy dana okoliczność wyłącza zawarcie małżeństwa, wtedy zwróci się do sądu o rozstrzygnięcie, czy dane małżeństwo może zostać zawarte.  

Pełnomocnictwo do zawarcia związku małżeńskiego: Oświadczenie o wstąpieniu w związek małżeński powinno zostać złożone osobiście, jednak w wyjątkowych sytuacjach oświadczenie może złożyć w naszym imieniu pełnomocnik. Aby móc tego dokonać, wcześniej należy uzyskać zgodę sądu. Zgoda taka może być wydana jedynie z ważnych powodów. Pełnomocnictwo takie powinno być udzielone na piśmie z podpisem urzędowo poświadczonym i powinno wymieniać osobę, z którą ma zostać zawarte.  

Zawarcie związku małżeńskiego – forma: Zawarcie małżeństwa przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego wymaga publicznego złożenia oświadczeń o wstąpieniu w związek małżeński w obecności dwóch pełnoletnich świadków. Kierownik urzędu stanu cywilnego najpierw pyta mężczyznę i kobietę, czy zamierzają zawrzeć ze sobą małżeństwo i w momencie, gdy oboje udzielą na to pytanie twierdzącej odpowiedzi, wtedy wzywa ich do złożenia oświadczeń o wstąpieniu w związek małżeński i złożenia oświadczeń w sprawie nazwisk małżonków i ich dzieci. Oświadczenie o wstąpieniu w związek małżeński wygląda następująco:  

Świadomy/świadoma praw i obowiązków wynikających z zawarcia małżeństwa uroczyście oświadczam, że wstępuję w związek małżeński z (imię i nazwisko osoby, z którą wstępujemy w związek małżeński) i przyrzekam, że uczynię wszystko, aby nasze małżeństwo było zgodne, szczęśliwe i trwałe.  

Oświadczenie o wstąpieniu w związek małżeński można złożyć w następujący sposób:  

• Odczytanie na głos oświadczenia; 
• Powtórzenie treści oświadczenia za kierownikiem urzędu stanu cywilnego; 
• W przypadku osoby niemogącej mówić, poprzez podpisanie protokołu przyjęcia oświadczeń o wstąpieniu w związek małżeński.  

Po złożeniu oświadczeń o wstąpieniu w związek małżeński przez osoby zawierające związek małżeński, kierownik urzędu stanu cywilnego ogłasza, że wskutek zgodnych oświadczeń obu stron małżeństwo zostało zawarte.  

Obowiązki duchownego:   

Przyjrzyjmy się teraz temu, jakie obowiązki spoczywają na duchowym. Na początku warto podkreślić, że niewypełnienie obowiązków przez duchownego może skończyć się odmową urzędnika wystawienia aktu małżeństwa, a co za tym idzie brak zawarcia małżeństwa świeckiego. Niezawarcie małżeństwa w świetle prawa nie będzie też rodziło żadnych skutków cywilnych i nie będzie podlegać pod regulację chociażby Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, chociaż będzie ono zawarte w ramach danego prawa wyznaniowego. Pamiętajmy, że na chwilę obecną można zawierać związki małżeńskie podlegające prawu wewnętrznemu kościoła albo innego związku wyznaniowego, które wywołuje skutki, takie jak małżeństwo cywilne – wywołuje te same skutki.  

Obowiązki duchownego można podzielić na dwa etapy, które będą występować w różnym czasie. Pierwszy z obowiązków rodzi się przed odebraniem od nupturientów oświadczeń woli o wstąpieniu przez nich w związek małżeński. Wtedy duchowny powinien otrzymać od przyszłych małżonków zaświadczenia stwierdzające brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa. Zaświadczenie powinno zostać sporządzone przez kierownika urzędu stanu cywilnego zgodnie z wytycznymi podanymi wcześniej. Drugi obowiązek powstaje już po odebraniu oświadczeń woli o wstąpieniu w związek małżeński, kiedy to duchowny powinien sporządzić zaświadczenie stwierdzające, że oświadczenia o wstąpieniu w związek małżeński zostały złożone w jego obecności przy zawarciu związku małżeńskiego podlegającego prawu wewnętrznemu kościoła labo innego związku wyznaniowego. Zaświadczenie powinno zostać podpisane przez duchownego, małżonków i dwóch pełnoletnich świadków. Po sporządzeniu takiego oświadczenia duchowny powinien je przekazać do urzędu stanu cywilnego przed upływem 5 dni od dnia zawarcia małżeństwa. Trzeba pamiętać, że przy obliczaniu tego terminu, nie bierze się pod uwagę dni uznawanych ustawowo za wolne od pracy.  

Istnieje również wyjątek od ogólnych zasad zawierania małżeństw, który polega na tym, że w przypadku wystąpienia niebezpieczeństwa grożącego bezpośrednio życiu jednej ze stron nupturienci będą wtedy zwolnieni z obowiązku przedłożenia dokumentów niezbędnych do zawarcia małżeństwa, jak również od zachowania miesięcznego okresu oczekiwania na zawarcie małżeństwa.  

Photo by Gades Photography on Unsplash

The post Warunki formalne zawarcia małżeństwa first appeared on Droga do szczęścia.

Tak naprawdę, to poza jakimś tylko wyobrażeniem na ten temat, to nie spotkałam się jeszcze z tym, żeby ktoś uświadamiał przyszłych małżonków o ich prawach i obowiązkach wynikających z mocy prawa… No, może na jakichś nauczkach przedmałżeńskich, ale one chyba mają trochę inny wydźwięk.  Zapewne wiesz, że istnieje coś takiego, jak Kodeks rodzinny i opiekuńczy, który reguluje wiele spraw związanych z rodziną. To właśnie tam, są przedstawione małżeńskie prawa i obowiązki.

Prawa i obowiązki pojawiają się wraz z zawarciem związku małżeńskiego. To właśnie ten kodeks, gwarantuje małżonkom równość zarówno praw, jak i obowiązków.

A ty znasz swoje prawa? Przyjrzyjmy się im zatem.

Uprawnieniami małżonków są: rozstrzyganie o istotnych sprawach rodziny, korzystanie ze wspólnego mieszkania, wspólnych rzeczy, z majątku współmałżonka i wypracowanych przez niego środków finansowych, możliwość wzajemnej reprezentacji – w określonych przypadkach. Z kwestii bardziej przyziemnych, aczkolwiek jak niezwykle ważnych, to przysługuje im prawo do wzajemnego szacunku i możliwości uzyskania pomocy od współmałżonka.

Czy te wszystkie określenia nam coś mówią? Raczej na pierwszy rzut oka – niewiele. Spróbujmy więc sobie wyjaśnić, o co w tym wszystkim chodzi.

Mówiąc o rozstrzyganiu o istotnych sprawach rodziny, mamy na myśli wspólne podejmowanie decyzji względem siebie samych, ale także rodziny, którą zdecydowali się założyć. Na zakres istotnych spraw rodziny składają się różne sprawy, m.in. sprawy spoza życia codziennego, do których zaliczymy: np. wybór imion dla narodzonych dzieci, podjęcie decyzji o adopcji dziecka. Do tych spraw należeć również będą kwestie majątkowe czyli np. podjęcie decyzji o zakupie mieszkania, wybudowaniu domu czy rozdysponowania wspólnych oszczędności. Każdy z małżonków ma za to przywilej samodzielnego podejmowania decyzji w sprawach z zakresu z życia codziennego czyli generalnie sprawach „nie (tak bardzo) istotnych” :). Małżonkowie mogą również samodzielnie podejmować decyzje istotne, ale w takich sprawach, które nie dotyczą rodziny.

Warto jednak podkreślić, co można zrobić w przypadku, gdy małżonkowie na jakiejś płaszczyźnie nie znajdują porozumienia? Mogą się wtedy zwrócić do sądu o pomoc w rozstrzygnięciu kwestii spornej. Może to i dobre rozwiązanie, ale już widzę, jak udane musi być małżeństwo, które „trudne sprawy” załatwia przez sąd.

Kolejnym prawem małżonków jest korzystanie ze wspólnego mieszkania i przedmiotów urządzenia domowego, które polega na tym, że w przypadku, gdy jeden z małżonków ma uprawnienie do korzystania z mieszkania, to oznacza, że drugi małżonek ma takie samo prawo do korzystania z niego. Musi jednak występować cel, którym jest zaspokojenie potrzeb rodziny. Czyli w przypadku, gdy Mieszkanie będzie wynajmowane, wtedy nie będzie ono służyło zaspokajaniu potrzeb rodziny i małżonek nie będzie miał do niego prawa. Nie wolno tego prawa mylić z nabyciem prawa majątkowego do mieszkania, bo do tego nie do chodzi czyli majątek drugiego z małżonków się nie zwiększa. Uprawnienie to pojawia się wraz z zawarciem związku małżeńskiego i ustaje także wraz z ustaniem małżeństwa lub orzeczeniem separacji.

Zawarcie małżeństwa uprawnia – oprócz korzystania z mieszkania – także do korzystania z przedmiotów urządzenia domowego. Tutaj znowu pojawia się warunek zaspokajania przy ich pomocy potrzeb rodziny. W tym przypadku uprawnienie do korzystania nie jest równoznaczne z nabyciem własności.  Uprawnienie to powstaje wraz z zawarciem małżeństwa i ustaje w przypadku jego ustania i gdy zostaje orzeczona separacja. Jeśli przedmiot zmieni swoje przeznaczenie i nie będzie w dalszym ciągu służył zaspokajaniu potrzeb rodziny, wtedy też to uprawnienie przestanie obowiązywać.

Przepisy nadają małżonkom możliwość wzajemnej reprezentacji. Jest to przedstawicielstwo, które nie wymaga specjalnego (dodatkowego) pełnomocnictwa, gdyż te wynika z ustawy. Aby jednak móc się nim posługiwać, muszą wystąpić łącznie trzy warunki. Po pierwsze małżonkowie muszą pozostawać we wspólnym pożyciu. Po drugie musi wystąpić przemijająca przeszkoda tzn. jedne z małżonków tymczasowo nie będzie mógł sprawować zarządu majątkiem i po trzecie małżonek, którego dotyczy przeszkoda nie powinien wyrazić względem działania drugiego sprzeciwu, co do tego zarządu. Jeśli te warunki zostaną spełnione, to małżonek reprezentujący będzie mógł m.in. pobierać należności przypadające małżonkowi, zarządzać samodzielnie wspólnym majątkiem, a nawet osobistym swojego małżonka i zarządzać jego firmą. Warto podkreślić, że sprzeciw współmałżonka będzie skuteczny względem osób trzecich, tylko wtedy, gdy ta osoba o tym sprzeciwie wiedziała, więc generalnie trzeba uważać ;).

Przerobiliśmy już tę przyjemniejszą część, jaką są prawa, to teraz przejdźmy do obowiązków. Jakie zatem małżonkowie mają względem siebie obowiązki? Do obowiązków małżonków należą:

• wspólne pożycie,  
• wzajemna pomoc, 
• wierność, 
• wzajemna lojalność, 
• przyczynianie się do zaspokajania potrzeb rodziny,  
• wzajemna reprezentacja w razie przemijającej przeszkody dotyczącej jednego z małżonków i  
• współdziałanie dla dobra rodziny, którą przez swój związek założyli. 

Jednym z obowiązków jest obowiązek wspólnego pożycia, którego znaczenie może wydawać się banalne na pierwszy rzut oka, ale czy wszyscy wiedzą, o co tak naprawdę w tym chodzi, to nie wiem. Generalnie ten obowiązek jest istotą i celem samego małżeństwa. Na wspólne pożycie składają się 3 więzi – gospodarcza, duchowa (emocjonalna) i fizyczna. Więzią gospodarczą jest wspólne zamieszkanie, wspólne podejmowanie decyzji finansowych i majątkowych, wspólne dysponowanie środkami, dzielenie się obowiązkami domowymi itp. Więzią duchową jest darzenie się wzajemnym uczuciem, wykazywanie się szacunkiem do współmałżonka, potrzeba bliskości, lojalności, troski itp. Więzią fizyczną jest pożycie fizyczne czyli współżycie seksualne, które jest równie istotne, co pozostałe więzi.

Pożycie małżeńskie będzie również istniało nawet, gdy nie wszystkie z więzi zostaną nawiązane przez małżonków, np. małżonkowie nigdy ze sobą nie zamieszkają, ale wszystkie inne powstaną. Pożycie w dalszym ciągu będzie uznawane za istniejące, gdy nie wszystkie z nich będą utrzymywane. Np. z powodu choroby jednego z małżonków, przestaną ze sobą współżyć, nie będzie to oznaczało jeszcze rozpadu wspólnego pożycia, bo przecież wszystkie pozostałe będą dalej utrzymywane.

Małżonkowie mają obowiązek współdziałać dla dobra rodziny, to znaczy, że powinni wspólnie podejmować działania zmierzające do zapewnienia stworzonej przez nich rodzinie najlepszych warunków. Oczywiście, chodzi tutaj o pozyskiwanie środków na utrzymanie rodziny, podział obowiązków, troskę i dbanie o gospodarstwo domowe, wspólne zasady wychowywania dzieci itp.  

Kolejnym obowiązkiem jest przyczynianie się do zaspokajania potrzeb rodziny polegające na tym, że każdy z małżonków ma obowiązek przyczyniać się do zaspokajania potrzeb swojej rodziny według swoich sił oraz swoich możliwości zarobkowych i majątkowych. Chodzi o to, że każdy z małżonków powinien starać się pozyskiwać środki adekwatnie do swoich możliwości. Co oznacza, że nie każdy musi wyłożyć taką samą kwotę na utrzymanie rodziny. Co więcej, nie muszą to być w ogóle środki finansowe. Do zaspokajania potrzeb rodziny potrzebne są przecież także osobiste starania poczynione w związku z wychowaniem dzieci lub polegające na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym. Czynności te mogą wypełniać ten obowiązek częściowo lub w całości, a tym samym zastępować wkład finansowy.

Należy pamiętać, że w sytuacji, gdy małżonek nie będzie wypełniał swojo obowiązku, to znowu drugi może zwrócić się o wsparcie do sądu. Wtedy sąd może nakazać, aby wynagrodzenie za pracę czy też inne należności tego małżonka były w całości lub części przekazywane do rąk drugiego z współmałżonków. Warunkiem do tego jest pozostawanie małżonków we wspólnym pożyciu. W przypadku ustania pożycia w trakcie trwania nakazu, o przekazywaniu całości bądź części środków nakaz będzie trwał nadal, ale każdy z małżonków będzie mógł zwrócić się do sądu z winsokiem o zmianę lub uchylanie tego nakazu.

A jak wygląda sytuacja u was? Jak dzielicie swoje prawa i obowiązki? Wiedzieliście, że małżonkowie względem siebie mają prawa i obowiązki? Piszcie w komentarzach.

Napiszcie proszę, czy decydując się na małżeństwo, wiedzieliście o tym, jakie są Wasze prawne prawa i obowiązki? Czy przed zdecydowaniem się na małżeństwo rozważaliście jakie są za i przeciw?

Photo by Sweet Ice Cream Photography on Unsplash

The post Prawa i obowiązki małżonków first appeared on Droga do szczęścia.

Kwestie i stosunki małżeńskie reguluje Kodeks rodzinny i opiekuńczy i to właśnie tam znajduje się odpowiedź na twoje pytanie. Spokojnie! Nie martw się, bo nie musisz tam zaglądać, ponieważ poniżej podam Ci odpowiedź ;).

Nupturienci, bo tak się prawnie określa osoby zamierzające zawrzeć związek małżeński, mogą zdeklarować, które nazwisko chcą nosić po ślubie składając oświadczenie przed sporządzeniem przez kierownikiem urzędu stanu cywilnego zaświadczenia stwierdzającego brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa albo bezpośrednio po zawarciu małżeństwa.
Co się stanie w przypadku, gdy wspomniane oświadczenia nie zostaną złożone? Wtedy obydwoje małżonkowie zachowają swoje dotychczasowe nazwiska (te, które mieli przed ślubem).

Jakie są opcje nazwisk?

• możemy zostać przy swoim nazwisku (tak samo jak małżonek);
• możemy przejśc na nazwisko małżonka, ale on też może przejść na nasze;
• możemy do swojego nazwiska dobrać nazwisko męża lub żony, co ważniejsze nazwiska mogą być w kolejności dobrowolnie przez Was ustalonej.

Niestety nie można mieć więcej niż dwa nazwiska. W polskim prawie jest możliwe tylko nazwisko dwuczłonowe, więc jeśli się rozwiedziemy i po pierwszym mężu będę nazywała się np. Janina Nowak-Kot, a wyjdę za mąż po raz drugi za np. Janusza Kaczmarka, to nie będę mogła nazywać się Janina Nowak-Kot-Kaczmarek :D.

Przykładowo, gdy Anna nowak wyjdzie za mąż za Janusza Leszcza, to będzie mogła nazywać się Anna Nowak lub Anna Leszcz i jej mąż będzie miał takie same opcje, będzie mógł być Januszem Nowakiem lub Januszem Leszczem. Każde z nich będzie mogło również zachować własne nazwisko, czyli może zostać pani Anną Nowak, a pan Januszem Leszczem :). Pani Nowak może jednak zażyczyć sobie nazwisko dwuczłonowe, czyli może nazywać się Anna Nowak-Leszcz lub Anna Leszcz-Nowak. Tak samo przedstawia się sytuacja w przypadku panan Janusza, który może być zarówno Januszem Leszczem-Nowakiem, jak i Januszem Nowakiem-Leszczem. Widzicie, ile jest interesujących opcji?

Niestety jednak z dokonanego wyboru nie można się rozmyślić; ten wybór jest ostateczny. To znaczy potem można próbować zmienić nazwisko na podstawie ustawy o zmianie imienia i nazwiska, ale musi być to podyktowane pewnymi przesłankami, które trzeba spełnić, aby móc dokonać tej zmiany, co nie może wynikać po prostu z tzw. „widzi mi się”. Kiedyś Wam jeszcze o tym coś napiszę.

Ja, po ślubie (to znaczy przed zawarciem związku małżeńskiego się zdeklarowałam, że po ślubie… :)) zdecydowałam się na nazwisko dwuczłonowe i po rozwodzie przy nim też zostałam ze względu na córkę, która nosi nazwisko byłego męża. A jak u Ciebie przedstawia się sytuacja z nazwiskiem? Zdecydowałaś/zdecydowałeś się już, jakie nazwisko przyjmiesz po ślubie? Czekam na informację w komentarzach!

Photo by Lauren Richmond on Unsplash

The post Nazwiska małżonków po ślubie first appeared on Droga do szczęścia.