Tak się składa, że ta „magiczna” figurka z drewna (die Holzfigur) zostałą wynaleziona przed około 150. laty na terenach pasma górskiego Rudawy (Erzgebirge). I postać Dziadka do Orzechów odgrywa obecnie główną rolę w jednym z najsłynniejszych baletów o takim właśnie tytule – Dziadek do Orzechów (der Nussknacker) .

Historia Dizadka do Orzechów została przedstawiona w 1816 roku przez E.T.A. Hoffmanna, który jako pierwszy napisał historię dziewczynki, która dostaje w prezencie bożonarodzeniowym figurkę dziadka do orzechów budzącej się nocą do życia (in der Nacht zum Leben erwachen). To właśnie ta historia, która pierwotnie była zatytułowana „Dziadek do orzechów i Mysi Król” („Nussknacker und Mausekönig) zainspirowała w 1870 roku Friedricha Wilhelma Füchtnera do stworzenia tej popularnej drewnianej figurki. Dzisiaj największym producentem dziadków do orzechów jest niemiecka firma Steinabach.

Tradycyjny dziadek do orzechów tworzony jest w 130 krokach. Figurki dziadków do orzechów przybierają najczęściej formę królów, żołnierzy albo policjantów. Każda figurka składa się różnego rodzaju drewna i zawiera najczęściej do 60 części. Jego włosy i broda (die Harre und der Bart) są wykonane z króliczego futra. Twarz i ubranie dziadka są ręcznie (mit der Hand) malowane. To wszystko sprawia, że koszt wykonania takiej oryginalnej figurki zaczyna się od 70,00 Euro.

Nie zapominajmy jednak, że dziadek do orzechów, to coś więcej niż tylko narzędzie do rozłupywania orzechów… Jacob Grimm już 1835 roku napisał, że dziadek do orzechów swoimi wielkimi zębami wypędza złe duchy (Zähnen böse Geister vertreiben) i przynosi do domu szczęście (Glück in die Häuser bringen)…

Źródło: deutschewelle (dw)

Zdjęcie tytułowe:
Photo by oldskool photography on Unsplash

The post Historia Dziadka do Orzechów first appeared on Droga do szczęścia.